14 Δεκεμβρίου 2016

Η πολυτέλεια του ΔΝΤ (Κύριο άρθρο ΑΥΓΗΣ)



Σ’ αυτή τη διαπραγμάτευση, όπως και στις προηγούμενες, οι πλευρές είναι τέσσερις: η Ελλάδα, η Κομισιόν, το Συμβούλιο Υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Και με εξαίρεση το τελευταίο, που απλά την... επιθυμεί, οι άλλες τρεις πλευρές “καίγονται” για μια συμφωνία.

Η ελληνική κυβέρνηση “καίγεται” διότι θέλει επιτέλους να βγει από το τούνελ και την επιτήρηση. Εκτιμά ότι αυτή η έξοδος απαιτεί μια τελευταία δύσκολη προσπάθεια, είναι διατεθειμένη να κάνει κάποιους συμβιβασμούς -“έντιμους” τους λέει ο Τσακαλώτος- που έχουν πολιτικό κόστος, αλλά όχι τέτοιους που να ναρκοθετούν το μέλλον της οικονομίας και της κοινωνίας.

Η Κομισιόν “καίγεται” για μια συμφωνία που να την επιβεβαιώνει ως συνετή, αλλά και... γενναιόδωρη θεματοφύλακα των συνθηκών, σε μια Ευρωζώνη διχασμένη από τη λιτότητα, και κυρίως “καίγεται” να βγει από το κάδρο το ελληνικό ζήτημα τώρα που το κλίμα στην Ε.Ε. είναι διαλυτικό πρωτίστως λόγω προσφυγικού. Πολλά από τα μέλη του Eurogroup “καίγονται” για μια συμφωνία διότι έχουν μπροστά τους εκλογές και θέλουν είτε να δείξουν ότι διαθέτουν σιδηρά πυγμή -Γερμανία- είτε να αποφύγουν μια νέα αναταραχή - Ολλανδία, Γαλλία και ίσως Ιταλία.

Είναι προφανές ότι δεν “καίγονται” όλοι για την ίδια λύση, ωστόσο, με εξαίρεση τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών που φαίνεται πάλι διατεθειμένος να βάλει μπουρλότο, αλλά θέλουν απελπισμένα να ξεχάσουν ότι υπάρχει η Ελλάδα τουλάχιστον μέχρι το τέλος του 2017. Γι’ αυτό κυκλοφόρησαν χθες από τις Βρυξέλλες διάφορες δηλώσεις του στιλ “καλά θα κάνει ο Τσίπρας να μην πάει για εκλογές”, που μαύρισαν την καρδιά του “πρόθυμου” Μητσοτάκη.

Το ΔΝΤ, όμως, δεν “καίγεται”. Μπορεί να ρίχνει τις... βόμβες του μέσω blog, να επιμένει στις απόψεις του -και τις αιώνια λάθος εκτιμήσεις του- να δίνει τον δικό του ευφάνταστο ορισμό περί λιτότητας και να ρίχνει το μπαλάκι στους κυρίως πρωταγωνιστές. Βεβαίως θα ήθελε να επιβάλει τη δική του συμφωνία -θεωρεί άλλωστε εαυτόν μετρ στις “διασώσεις”, και ξέρει ότι πολλοί το έχουν ανάγκη, είτε ως ειδικό είτε ως μπαμπούλα- αλλά έχει τα μεγαλύτερα περιθώρια ελιγμών από όλους.

Το ΔΝΤ μπορεί να ζήσει και μόνο με τον ρόλο του τεχνικού συμβούλου, έχει εξασφαλίσει ότι τα δικά του δάνεια ποτέ δεν ρυθμίζονται και δεν έχει εκλογές που πρέπει να κερδίσει. Οπότε έχει την πολυτέλεια να περιμένει. Ποιον λόγο έχουν οι άλλοι να του παράσχουν αυτή την πολυτέλεια;


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου